ΕΣΤΙΑ Ήταν η πρωτότοκη θυγατέρα του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή του Δία, του Ποσειδώνα και των άλλων θεών. Ήταν η θεά της εστίας κάθε σπιτιού, που στους αρχαίους λαούς είχε ιερό χαρακτήρα. Γιατί η εστία ήταν το κέντρο της οικογένειας, εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες και δεχόταν τις προσφορές της. Έγινε το σύμβολο της φιλοξενίας και του απαραβίαστου οικογενειακού ασύλου. Παρ' όλο που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η θεά εστία παρέμεινε σε όλη τη ζωή της παρθένα, έγινε προστάτρια της οικογένειας, της κατοικίας και της φιλοξενίας. Τη λάτρευαν σε κάθε σπίτι, γιατί πίστευαν ότι αυτή εφεύρε την κατοικία. Σ΄ αυτήν πρόσφεραν τους πρώτους καρπούς των αγρών, τις λεγόμενες απαρχές των καρπών. Της αφιέρωναν επίσης μικρά μοσχάρια. Σε κάθε σπίτι, ακριβώς στο κέντρο, και σε σχήμα κυκλικό υπήρχε η εστία. Εκεί έκαιγε συνεχώς το ιερό πυρ. Κάθε πόλη βέβαια είχε την κοινή της εστία. Από κει έπαιρναν φωτιά όσοι επρόκειτο να εκστρατεύσουν ή ν' αποικίσουν, και μετέφεραν την ιερή αυτή φωτιά από τη μητρόπολη στη νέα πατρίδα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι κοινή εστία όλης της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου ήταν η εστία των Δελφών, όπου βρισκόταν και ο Ομφαλός της γης. Αν ποτέ έσβηνε η ιερή φλόγα, θεωρούνταν πολύ κακός οιωνός. Θα έπρεπε να ξαναναφτεί απευθείας από τον ήλιο για να είναι αμόλυντη. Στην τέχνη η Εστία εικονίζεται σαν μια παρθένα με μακρύ φόρεμα και πέπλο. Στο χέρι κρατά σκήπτρο, μια λυχνία ή πυρσό ή κλαδί με άνθη και καρπούς. ESTIA She was the first-born daughter of Cronus and Rhea, sister of Zeus, Poseidon and the other gods. She was the goddess of the hearth of every home, which in the ancient peoples had a sacred character. Because the hearth was the center of the family, it served daily needs and accepted its offerings. It became the symbol of hospitality and inviolable family shelter. Although the ancient Greeks believed that the hearth goddess remained a virgin throughout her life, she became the protector of family, home and hospitality. She was worshiped in every home, because she was believed to have invented the dwelling. To her they offered the first fruits of the fields, the so-called beginnings of the fruits. Young calves were also dedicated to her. In every house, exactly in the center, and in a circular shape, there was the hearth. The sacred fire was constantly burning there. Each city, of course, had its common center. Those who were going to campaign or colonize took fire from there, and carried this sacred fire from the metropolis to the new homeland. The ancient Greeks believed that the common hearth of all Greece and the whole world was the hearth of Delphi, where the Omphalos of the earth was also located. If the sacred flame ever went out, it was considered a very bad omen. It would have to be re-ignited directly by the sun to be uncontaminated. In art Hestia is depicted as a virgin in a long dress and veil. In his hand he holds a scepter, a lamp or torch, or a branch with flowers and fruits.

ΗΦΑΙΣΤΟΣ Ήταν θεός της φωτιάς και των μετάλλων, κύριος των ηφαιστείων. Μια παράδοση τον θεωρεί γιο της Ήρας και του Δία. Άλλη πάλι αναφέρει ότι γεννήθηκε μόνο από την Ήρα χωρίς να ενωθεί με το Δία. Ο Όμηρος λέει πως γεννήθηκε κουτσός, πράγμα που δυσαρέστησε την μητέρα του και τον έριξε από τον Όλυμπο στη θάλασσα. Τον έσωσαν όμως η Θέτιδα και η Ευρυνόμη, που τον ανάθρεψαν στα βάθη του Ωκεανού. Εκεί έμεινε εννιά χρόνια. Για να εκδικηθεί τη μητέρα του, που τον έριξε στη θάλασσα, της χάρισε ένα χρυσό θρόνο. Το θρόνο αυτό τον είχε φτιάξει μόνος του και του είχε βάλει αόρατα σχοινιά. Όταν εκείνη κάθισε πάνω, δέθηκε και κανείς δεν μπορούσε να ην ελευθερώσει. Τότε ο Διόνυσος μέθυσε τον Ήφαιστο, τον έφερε στον Όλυμπο και έλυσε τα δεσμά της μητέρας του. Λένε πως το εργαστήριό του ήταν στην Αίτνα της Σικελίας και βοηθοί του ήταν οι Κύκλωπες. Προσθέτουν ότι εκεί έφτιαξε το θρόνο του Δία, το χρυσό θώρακα του Ηρακλή, το σκήπτρο του Αγαμέμνονα, το περιδέραιο της Αρμονίας, το άρμα του Ήλιου, την πανοπλία του Αχιλλέα κλπ. Εξάλλου λένε ότι είχε φτιάξει στον Όλυμπο ανάκτορα από ορείχαλκο για τους θεούς. Γυναίκα του υπήρξε η ωραιότερη θεά, η Αφροδίτη. Δεν του στάθηκε όμως πιστή και κάποτε, με τη βοήθεια του αόρατου διχτύου, την έπιασε με το θεό Άρη. Παιδιά του θεωρούνται ο Εριχθόνιος, ο Αργοναύτης Παλαίμονας, ο γλύπτης Άρδαλος κ.ά. Στην τέχνη ο Ήφαιστος εικονίζεται ρωμαλέος και γενειοφόρος. Φορεί συνήθως ένα σκούφο στρογγυλό ή κωνικό και κρατάει στο χέρι εργαλεία της τέχνης του. HEPHAESTUS He was god of fire and metals, master of volcanoes. One tradition considers him the son of Hera and Zeus. Still another states that he was born only of Hera without being united with Zeus. Homer says that he was born lame, which displeased his mother and threw him from Olympus into the sea. But he was saved by Thetis and Eurynome, who raised him in the depths of the Ocean. He stayed there for nine years. To avenge his mother, who threw him into the sea, he gave her a golden throne. This throne he had made himself and had put invisible ropes on it. When she sat up, she was bound and no one could free her. Then Dionysus got Hephaestus drunk, brought him to Olympus and untied his mother. They say that his laboratory was in Etna, Sicily, and his assistants were the Cyclopes. They add that there he made the throne of Zeus, the golden breastplate of Hercules, the scepter of Agamemnon, the necklace of Harmony, the chariot of Helios, the armor of Achilles, etc. They also say that he had built on Olympus a palace of brass for the gods. His wife was the most beautiful goddess, Aphrodite. But she was not faithful to him and once, with the help of the invisible net, he caught her with the god Ares. Erichthonios, the Argonaut Palaimonas, the sculptor Ardalos etc. are considered his children. In art, Hephaestus is depicted as bald and bearded. He usually wears a round or conical cap and holds in his hand tools of his art.

ΑΔΗΣ Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλοί μύθοι και παραδόσεις για τον Κάτω Κόσμο, τον τόπο της λησμονιάς και του σκότους. Σε αυτή την χώρα των σκιών βασίλευε ο θεός Άδης, ένας από τους τρεις Κρονίδες, τα παιδιά του Κρόνου και της Ρέας. Ο Άδης είχε για αδέλφια του την Εστία, την Ήρα, την Δήμητρα, τον Ποσειδώνα, τον Δία και έναν ετεροθαλή αδελφό τον Κένταυρο Χείρωνα, από την νύμφη Φιλύρα. Μετά την νίκη των Ολύμπιων θεών στον πόλεμο με τους Τιτάνες ο Άδης απέκτησε με κλήρο την κυριαρχία του Κάτω Κόσμου . Το όνομά του ταυτίστηκε με τον μελαγχολικό τόπο όπου συγκεντρώνονταν οι ψυχές των νεκρών. Επηρέαζε όμως και τους ζωντανούς αφού επίβλεπε την τήρηση των κανόνων της δικαιοσύνης και εκδικείτο τους επίορκους. Ταυτόχρονα, έχοντας το βασίλειό του μέσα στη Γη, η οποία παράγει τους καρπούς, θεωρείτο συγχρόνως και θεός της αφθονίας και μετονομάζεται ως Πλούτων - «πλούτος». Ως Πλούτωνας, μεταβάλλεται σε έναν θεό ευεργέτη, μέσω της ευφορίας που σκορπάει στην γη. Η μεταβολή αυτή αποδίδεται κυρίως στην αρπαγή της Περσεφόνης που συνδέει τα Ελευσίνια Μυστήρια με το Ολύμπιο πάνθεον σε μια πρώιμη αλληγορία, ζωή-θάνατος-ανάσταση. Ως Πλούτωνας, λοιπόν, είναι κάτοχος και χορηγός του πλούτου της γης, ακόμη και των μετάλλων, προπάντων όμως είναι ο φύλακας και δωρητής του πλούτου των δημητριακών και έτσι συνδέεται με τη θεά Δήμητρα και την καλή σοδειά. Η συσχέτιση του Πλούτωνα με την ευφορία της γης συμπεραίνεται και από το κυρίαρχο σύμβολό του, το κέρας της Αμάλθειας. HADES In ancient Greece there were many myths and traditions about the Underworld, the place of oblivion and darkness. In this land of shadows reigned the god Hades, one of the three Kronides, the children of Saturn and Rhea. Hades had as his siblings Hestia, Hera, Demeter, Poseidon, Zeus and a half-brother, the Centaur Chiron, from the nymph Philyra. After the victory of the Olympian gods in the war with the Titans, Hades won by lot the sovereignty of the Underworld. His name was identified with the melancholy place where the souls of the dead gathered. But he also influenced the living since he supervised the observance of the rules of justice and took revenge on the conspirators. At the same time, having his kingdom in the Earth, which produces the fruits, he was also considered the god of abundance and was renamed as Pluton - "wealth". As Pluto, he transforms into a benefactor god through the euphoria he spreads on earth. This change is mainly attributed to the rapture of Persephone which connects the Eleusinian Mysteries with the Olympian pantheon in an early allegory, life-death-resurrection. As Pluto, therefore, he is the owner and sponsor of the wealth of the earth, even of metals, but above all he is the guardian and giver of the wealth of cereals and is thus associated with the goddess Demeter and the good harvest. The association of Pluto with the euphoria of the earth is also inferred from its dominant symbol, the horn of Amalthea.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο Διόνυσος ήταν ένας από τους σημαντικούς μικρότερους θεούς. Ήταν ο θεός προστάτης του κρασιού, της διασκέδασης της βλάστησης και λατρευόταν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Μητέρα του ήταν η Σεμέλη και πατέρας του ο Δίας. Το όνομα Διόνυσος, προέρχεται από του «Διός και της Νύσης του όρους» ή Διός και νύσος=γιος. Ο Διόνυσος ήταν θεός του κρασιού και γενικότερα της γονιμότητας και της βλάστησης, εκτός από τα δημητριακά, που προστατεύονται από την Δήμητρα. Στις αναπαραστάσεις του ο Διόνυσος πήγαινε μπροστά πάνω σε ένα άρμα που το έσερναν τίγρεις. Γύρω του προχωρούσαν οι θίασοι, δηλαδή τα τάγματα των μαινάδων, χτυπώντας κύμβαλα, χορεύοντας ξέφρενους χορούς. Πίσω από τον Διόνυσο πήγαινε ο Σειληνός, καβάλα στο γαϊδούρι του. Ο Διόνυσος είχε φτιάξει έναν «στρατό» από γυναίκες που τον ακολουθούσαν και επειδή γίνονταν σαν μανιακές όταν μεθούσαν ονομάστηκαν Μαινάδες. Είχε μαζί του και τους σάτυρους με επικεφαλής τον Πάνα και τον Σειληνό. Όλοι τους ήταν στεφανωμένοι με κισσό και στα κοντάρια τους, που ονομάζονται θυρσοί είχαν τυλιγμένα κλωνάρια από κισσό. Με όπλα του πιθάρια και λαγήνια γεμάτα κρασί και τον στρατό των Μαινάδων και των Σατύρων, ο Διόνυσος διέδιδε τις τελετές του από τόπο σε τόπο. DIONYSUS Dionysus was one of the important minor gods. He was the patron god of wine, fun and vegetation and was worshiped in many regions of Greece. His mother was Semeli and his father was Zeus. The name Dionysos comes from "Dios and Nyssis of the mountain" or Dios and nysos = son. Dionysus was the god of wine and more generally of fertility and vegetation, except for cereals, which are protected by Demeter. In his representations, Dionysus rode ahead on a chariot pulled by tigers. Around him advanced the troupes, that is, the orders of maenads, beating cymbals, dancing wild dances. Behind Dionysus rode Selinus, riding his donkey. Dionysus had made an "army" of women who followed him and because they became like maniacs when drunk they were called Maenads. He also had with him the satyrs led by Pana and Selinos. All of them were crowned with ivy and their poles, called thyrsi, had ivy branches wrapped around them. With his weapons of pitchers and jugs full of wine and the army of Maenads and Satyrs, Dionysus spread his rites from place to place.

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ Ο Ασκληπιός αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θεραπευτικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας και υπήρξε από τους πλέον αγαπητούς θεούς των αρχαίων προγόνων μας, στον οποίο κατέφευγαν για να τους ανακουφίσει από τους πόνους και τις ασθένειες. Η μητέρα του ήταν μια θνητή, ευγενούς καταγωγής, η Κορωνίδα, και πατέρας του ο θεός Απόλλωνας. Ο μύθος λέει ότι ενώ κυοφορούσε τον Ασκληπιό, η Κορωνίδα ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε ένα θνητό τον ‘Ισχυ, που θεωρήθηκε έτσι πατέρας του θεϊκού παιδιού της. Η λατρεία του Ασκληπιού, είτε ως θεού είτε ως θεοποιημένου ήρωα, είναι παλαιότατη. Ολόκληρη η Ελλάδα τον τιμούσε, ενώ μυθογράφοι, αγγειογράφοι και ποιητές τον περιλάμβαναν μεταξύ των πρωτεργατών οποιουδήποτε μεγάλου έργου τους. Ο Ασκληπιός δεν υπήρξε μονάχα γιατρός αλλά και χρησμωδός (κατείχε μαντικές ικανότητες)· ήταν ευεργετικός θεός, προστάτης και παντοδύναμος σωτήρας των ανθρώπων. Πρόσφερε απλόχερα τη βοήθειά του σε κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη, δείχνοντας έμπρακτα αγάπη και συμπόνια. Με αυτό τον τρόπο μας διδάσκει ότι αληθινός γιατρός είναι εκείνος που, χωρίς ιδιοτελή κίνητρα, προσφέρει τον εαυτό του στη μείζονα μάχη για τη θεραπεία του κόσμου. Η αρχαία σοφία μιλάει για τον αληθινό γιατρό, που αντλεί θεραπευτική δύναμη και γνώση από τους πνευματικούς κόσμους, για να τα προσφέρει απλόχερα οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη· δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας υπηρέτης της Φύσης, που ακολουθεί τη θέλησή της και βρίσκει την πίστη του μέσα στο Φως της. ASCLEPIUS Asclepius is one of the most important healing figures in Greek mythology and was one of the most beloved gods of our ancient ancestors, to whom they resorted to relieve them from pain and illness. His mother was a mortal, of noble birth, Coronis, and his father was the god Apollo. The myth says that while she was pregnant with Asclepius, Coronida fell in love and married a mortal Ischy, who was thus considered the father of her divine child. The worship of Asclepius, either as a god or as a deified hero, is ancient. The whole of Greece honored him, while mythographers, vase painters and poets included him among the pioneers of any great work. Asclepius was not only a physician but also an oracle (possessed divinatory abilities); he was a beneficent god, protector and almighty savior of men. He generously offered his help to every person in need, showing practical love and compassion. In this way he teaches us that a true doctor is one who, without selfish motives, offers himself in the great battle for the healing of the world. Ancient wisdom speaks of the true physician, who draws healing power and knowledge from the spirit worlds, to give generously wherever there is need; he is nothing more than a servant of Nature, who follows her will and finds his faith in her Light.

ΕΡΩΣ Κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, Ο Έρωτας ήταν από τις τρεις θεότητες που δημιούργησαν τον Κόσμο – οι άλλες δύο ήταν το Χάος και η Γαία. Αυτή η μορφή του Έρωτα γεννήθηκε πριν από τους θεούς του Ολύμπου, όταν το Χάος γέννησε τη Γαία και τον Τάρταρο. Κατά την μυθολογία ο Θεός Έρωτας είναι καρπός της Αφροδίτης και του Άρη. Ο Έρωτας εκπροσωπούσε το πάθος και τον έρωτα, συναισθήματα που δημιουργούσαν ζωή. Εμφανιζόταν και έριχνε τα βέλη του, προκαλώντας παράφορο έρωτα και παράλληλα, βάσανα στους ανθρώπους. Ο Έρωτας και η Αφροδίτη είχαν περίοπτη θέση ανάμεσα στους αρχαίους Θεούς. Εκπροσωπούσαν το κάλλος και την ερωτική διάθεση και προκαλούσαν θετικά συναισθήματα τους θνητούς. Λατρεύτηκαν όσο λίγοι και ήταν πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες. Βέβαια υπάρχουν και διάφορες άλλες εκδοχές. Κατά τη Σαπφώ, ο Έρωτας προήλθε από την Αφροδίτη και τον Ουρανό, ενώ ο Αλκαίος αναφέρει πως είναι γιός της Ίριδας και του Ζέφυρου. Τέλος υπάρχουν και οι εκδοχές ότι είναι γιός του Ερμή ή του Ηφαίστου, ή ότι είναι γιός του Πόρου και της Πενίας. Ο θεός Έρωτας έπεσε θύμα του ίδιου του του εαυτού. Λένε πως υπήρχε μια όμορφη, θνητή κοπέλα, η Ψυχή, που η φήμη για την ομορφιά της έφτανε ως τα πέρατα του κόσμου. Μόλις η ζηλιάρα θεά Αφροδίτη έμαθε για την ομορφιά της κοπέλας, ένιωσε απειλή και έστειλε τον γιό της Έρωτα να δηλητηριάσει όλους τους άνδρες για να μην την θέλει κανείς. Όμως εκείνος καταλάθος πληγώθηκε από τα βέλη του, και την ερωτεύτηκε παράφορα. EROS In antiquity, according to Hesiod's Theogony, Eros was one of the three deities who created the Cosmos – the other two being Chaos and Gaia. This form of Eros was born before the gods of Olympus, when Chaos gave birth to Gaia and Tartarus. According to mythology, God Love is the fruit of Aphrodite and Mars. Eros represented passion and love, emotions that created life. He would appear and shoot his arrows, causing maddened love and at the same time, suffering to people. Eros and Aphrodite had a prominent place among the ancient Gods. They represented beauty and love and evoked positive emotions in mortals. They were adored by few and were a source of inspiration for many artists. Of course, there are various other versions. According to Sappho, Eros came from Venus and Uranus, while Alkaios states that he is the son of Iris and Zephyrus. Finally, there are also versions that he is the son of Hermes or Hephaestus, or that he is the son of Poros and Penia. The god Eros became a victim of his own self. They say that there once was a beautiful, mortal girl, Psyche, whose fame for her beauty reached the ends of the earth. As soon as the jealous goddess Aphrodite learned of the girl's beauty, she felt threatened and sent her son Eros to poison all men so that no one would want her. But he was accidentally wounded by his arrows, and fell madly in love with her.

ΗΒΗ Η Ήβη στην ελληνική μυθολογία παρουσιάζεται ως θεά της νεότητας και της ζωντάνιας. Το όνομα της συμβολίζει τα νιάτα, την ομορφιά και τη χαρά Ήταν κόρη του Δία και της Ήρας. Σύμφωνα με έναν μύθο η Ήρα δεν έμεινε έγκυος στην Ήβη σμίγοντας με το Δία, αλλά μετά από γεύμα που της παρέθεσε ο Απόλλωνας όπου της πρόσφερε άγρια μαρούλια. Η Ήβη συμβόλιζε πάνω απ' όλα τη νιότη, τη ζωντάνια, την ορμή και την ομορφιά αυτής της ηλικίας του ανθρώπου. Αυτή είχε αναλάβει να προμηθεύει τους Θεούς με νέκταρ και αμβροσία. Ήταν η τροφή που τους διατηρούσε πάντα νέους και τους προφύλασσε από τη φθορά του χρόνου... Έτσι, οι θεοί ήταν πάντα δυνατοί και ωραίοι και η Ήβη αποτελούσε την προσωποποίηση της αιώνιας νεότητας. Στο παλάτι του πατέρα της, σαν κόρη του σπιτιού, φρόντιζε να προσφέρει στους θεούς το νέκταρ, προτού αναθέσουν στον Γανυμήδη αυτή την υπηρεσία. Πιο συχνά χόρευε μαζί με τις Χάριτες και τις Ώρες, την Αρμονία και την Αφροδίτη, όταν ο Απόλλων και οι Μούσες έπαιζαν μουσική και τραγουδούσαν!. Πολύ δυνατή ήταν και η σχέση της Ήβης με τη μητέρα της. Τη βοηθούσε σ' όλες τις δουλειές που είχε να κάνει κι ετοίμαζε το αμάξι της, όταν έπρεπε να φύγει. Ακόμη, φρόντιζε και περιποιόταν τον αδερφό της, τον πολεμόχαρο Αρη, κάθε φορά που γυρνούσε από τις μάχες του. IVE Ive in Greek mythology is presented as the goddess of youth and vitality. Her name symbolizes youth, beauty and joy. She was the daughter of Zeus and Hera. According to one myth, Hera did not become pregnant in Hebe by mingling with Zeus, but after a meal hosted by Apollo where he offered her wild lettuce. Ive symbolized above all the youth, vitality, drive and beauty of this age of man. She had undertaken to supply the Gods with nectar and ambrosia. It was the food that always kept them young and protected them from the ravages of time... That’s, the gods were always strong and beautiful and Hebe was the personification of eternal youth. In her father's palace, as a daughter of the house, she took care to offer the gods the nectar, before they assigned Ganymede this service. More often she danced with the Graces and Hours, Harmony and Aphrodite, when Apollo and the Muses played music and sang! Ive's relationship with her mother was also very strong. He helped her with all the chores she had to do and prepared her car when she had to leave. She also took care of and cared for her brother, the warlike Ares, every time he returned from his battles.

ΗΡΑΚΛΗΣ Ο Ηρακλής ήταν ο ονομαστότερος και αγαπητότερος ήρωας στην αρχαία ελληνική Μυθολογία, γιος της Αλκμήνης και του Δία. Όταν ο Ηρακλής ήταν ακόμα οχτώ μηνών στην κούνια του, η Ήρα του έστειλε δύο τεράστια φίδια. Ο Ήρωας, μολονότι ήταν νήπιο, τα άρπαξε αμέσως και τα έπνιξε. Όσο μεγάλωνε, γινόταν ένα μεγαλόσωμο, δυνατό και απειθάρχητο παιδί. Κάποτε έκανε μάθημα μουσικής και ο δάσκαλός του Λίνος του έκανε μια παρατήρηση. Ο Ηρακλής τότε του απάντησε με ένα χτύπημα τόσο δυνατό, που τον σκότωσε. Βλέποντας αυτές τις αντιδράσεις του ο Αμφιτρύωνας τον έστειλε στον Κιθαιρώνα. Στο βουνό αυτό ο ήρωας έζησε μια ζωή ποιμενική, μέχρις ότου έγινε άντρας. Εκεί διδάχτηκε την τέχνη του τόξου. Αργότερα η εκπαίδευσή του συμπληρώθηκε από επιφανείς ήρωες. Αυτοί του δίδαξαν τη χρήση όλων των όπλων, μουσική κλπ. Λένε πως απόκτησε τρία παιδιά, άλλοι οχτώ. Όμως σε μια στιγμή τον έπιασε κρίση τρέλας, που του έστειλε ο μεγάλος του εχθρός η Ήρα, και σκότωσε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Όταν συνήλθε και συνειδητοποίησε τι είχε κάνει, θέλησε να εξαγνιστεί και πήγε στο μαντείο των Δελφών να ρωτήσει με ποιον τρόπο. Η Πυθία τον συμβούλεψε να υπηρετήσει δώδεκα χρόνια το θείο του Ευρυσθέα. Έτσι επιτέλεσε τους γνωστούς δώδεκα άθλους του σε διάστημα οχτώ χρόνων και ενός μηνός. Καποια περίοδο βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: να ακολουθήσει το δρόμο της Αρετής ή το δρόμο της Κακίας; Ο Ηρακλής προτίμησε τον πρώτο. Γι' αυτό έζησε μια ζωή γεμάτη περιπέτειες και αγώνες, με αποτέλεσμα στο τέλος να γίνει αθάνατος. HERCULES Hercules was the most famous and beloved hero in ancient Greek Mythology, the son of Alcmene and Zeus. When Hercules was still eight months old in his cradle, Hera sent him two huge snakes. The Hero, though a toddler, immediately grabbed them and choked them. As he grew older, he became a large, strong and unruly child. Once he was taking a music lesson and his teacher Linos made a remark to him. Hercules then answered him with a blow so strong that it killed him. Seeing these reactions of his, Amphitryon sent him to Cithaeron. On this mountain the hero lived a shepherd's life, until he became a man. There he was taught the art of the bow. Later his training was supplemented by illustrious heroes. They taught him the use of all weapons, music, etc. They say he had three children, others eight. But in a moment, he was seized with a fit of madness, sent to him by his great enemy Hera, and killed his wife and children. When he came to his senses and realized what he had done, he wanted to purify himself and went to the oracle at Delphi to ask in what way. Pythia advised him to serve his uncle Eurystheus for twelve years. That’s he accomplished his famous twelve feats in a period of eight years and one month. At some point he was faced with a dilemma: to follow the path of Virtue or the path of Evil? Hercules preferred the first. So, he lived a life full of adventures and struggles, eventually becoming immortal.

ΠΑΝΑΣ Το όνομά του συνδέεται με διάφορες περιοχές της Ελλάδας, με το γλέντι, το κρασί, τις Νύμφες, την ομορφιά της φύσης και φυσικά τον θεό Διόνυσο. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Πάνας ήταν ο θεός των αγρών, των βουνών, των κοπαδιών και γεννήθηκε στα βουνά της Αρκαδίας. Πατέρας του ήταν ο Ερμής, ο αγγελιοφόρος μεταξύ των θεών και των ανθρώπων και η μητέρα του μία νύμφη, η Δρυόπη. Γεννήθηκε μισός άνθρωπος και μισός «τράγος», το σώμα του ήταν γεμάτο χοντρές τρίχες, είχε ουρά, πόδια και κέρατα τράγου, γένι και μυτερά αυτιά. Λένε ότι η μητέρα του τρόμαξε όταν τον είδε και τον εγκατέλειψε. Ο Ερμής όμως όταν είδε τη σκηνή, έτρεξε στο παιδί του, το πήρε αγκαλιά και το πήγε στον Όλυμπο, όπου οι θεοί το καλοδέχτηκαν. Οι θεοί όταν τον είδαν χάρηκαν και γέλασαν πολύ με την παράξενη μορφή του και του έδωσαν το όνομα Παν, επειδή οι πάντες ευχαριστήθηκαν όταν τον είδαν. Περισσότερο από όλους τον συμπάθησε ο Διόνυσος, ο ενθουσιώδης θεός του κρασιού και του γλεντιού αλλά και της έμπνευσης. Ο Πάνας όταν μεγάλωσε δεν θέλησε να μείνει στον Όλυμπο και επέστρεψε στα βουνά της Αρκαδίας. Επειδή η Αρκαδία είχε πάρα πολλά αιγοπρόβατα λόγω της ορεινότητας του εδάφους για αυτό η κατσίκα ήταν έμβλημα του Πάνα, ο οποίος τριγυρνούσε όλη την ημέρα στα έλατα και όταν ήθελε να ξεκουραστεί και να μπερδέψει καμία Νύμφη κατέβαινε στο Νυμφασία πηγή και ξάπλωνε κάτω από τις βελανιδιές. PANAS His name is associated with various regions of Greece, with feasting, wine, Nymphs, the beauty of nature and of course the god Dionysus. According to mythology, Panas was the god of fields, mountains, flocks and was born in the mountains of Arcadia. His father was Hermes, the messenger between gods and men, and his mother was a nymph, Dryope. Born half man and half "goat", his body was full of thick hair, he had a goat's tail, legs and horns, beard and pointed ears. They say his mother got scared when she saw him and abandoned him. But when Hermes saw the scene, he ran to his child, took him in his arms and took him to Olympus, where the gods welcomed him. The gods when they saw him rejoiced and laughed much at his strange form and gave him the name Pan, because everyone was pleased when they saw him. Most of all he was liked by Dionysus, the enthusiastic god of wine and revelry but also of inspiration. When Panas grew up, he did not want to stay on Olympus and returned to the mountains of Arcadia. Because Arcadia had too many goats and sheep due to the mountainous terrain, therefore the goat was an emblem of Pan, who wandered all day in the fir trees, and when he wanted to rest and confuse any Nymphs, he went down to the Nymphasia spring and lay down under the oak trees.

ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ Η Περσεφόνη ήταν κόρη της Θεάς της γεωργίας, Δήμητρας και του Δία. Ο Πατέρας των Θεών, γνωστός για τις ερωτοτροπίες του, αποφάσισε να αποπλανήσει και την απόμακρη θεά, που αδιαφορούσε για τους άντρες. Έτσι ο Δίας μεταμορφώθηκε σε ταύρο και σαγήνευσε τη Δήμητρα, η οποία έμεινε έγκυος. Εννιά μήνες αργότερα γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, το οποίο ονομάστηκε Περσεφόνη. Όσο μεγάλωνε η Περσεφόνη, μεγάλωνε και η ομορφιά της. Όταν την είδε ο Πλούτωνας, θεός του Άδη, την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και αποφάσισε να την κλέψει. Σύμφωνα με τον Ομηρικό ύμνο προς τη Δήμητρα, η νεαρή Περσεφόνη μάζευε λουλούδια στο Νύσιο πεδίο. Τη συντρόφευαν, η Αθηνά, η Άρτεμης και οι Ωκεανίδες νύμφες. Ανέμελη η Περσεφόνη, απομακρύνθηκε από τη συντροφιά της, αναζητώντας το πιο όμορφο λουλούδι. Όταν έσκυψε να πιάσει έναν νάρκισσο, η γη χωρίστηκε στη μέση και από τα έγκατα εμφανίσθηκε ένα άρμα. Οδηγός ήταν ο Πλούτωνας, που με το ένα χέρι κρατούσε τα χαλινάρια των αλόγων και με το άλλο άρπαξε την πανέμορφη κοπέλα. Οι κραυγές της δεν ακούστηκαν από κανένα και η Περσεφόνη κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο. PERSEPHONE Persephone was the daughter of the goddess of agriculture, Demeter and Zeus. The Father of the Gods, known for his love affairs, decided to seduce the distant goddess, who was indifferent to men. So, Zeus transformed himself into a bull and seduced Demeter, who became pregnant. Nine months later a baby girl was born, who was named Persephone. As Persephone grew, so did her beauty. When Pluto, the god of Hades, saw her, he fell in love with her and decided to steal her. According to the Homeric hymn to Demeter, the young Persephone was gathering flowers in the Nysian field. She was accompanied by Athena, Artemis and the Oceanic nymphs. Careless, Persephone wandered away from her company in search of the most beautiful flower. When he stooped to grab a daffodil, the earth split in half and a chariot appeared from within. The driver was Pluto, who held the horses' bridles with one hand and grabbed the beautiful girl with the other. Her screams were not heard by anyone and Persephone descended into the Underworld.