ΤΟ ΒΟΥΛΙΣΜΕΝΟ ΑΛΩΝΙ Μερικά χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο, στον δρόμο που συνδέει την πόλη με το Ρέθυμνο, ένα φαινόμενο της φύσης έχει αναδειχθεί σε τοπικό αξιοθέατο. Το ονομαζόμενο βουλισμένο αλώνι αποτελεί ένα μυστηριώδες σημείο όπου η τεράστια καθίζηση του εδάφους δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε από τους επιστήμονες. Ανεξήγητο γεγονός για το οποίοι οι κάτοικοι της γύρω περιοχής έσπευσαν να βρουν μία εξήγηση, συνδέοντας το με τον Προφήτη Ηλία. Σταδιακά λοιπόν διαδόθηκε ο θρύλος του κρητικού γεωργού που τόλμησε να εργαστεί στο συγκεκριμένο αλώνι ανήμερα της εορτής του Προφήτη Ηλία παρά την αντίθετη γνώμη της συζύγου του. Βλέπεται η εξαιρετική καλοκαιρινή σοδειά τον έβαλε σε ανησυχίες και θέλησε να μαζέψει του καρπούς πριν τους καταστρέψει μια ξαφνική κακοκαιρία. Έτσι, το ζευγάρι μαζί με την κατά τον θρύλο πανέμορφη κόρη του, πήγαν στο χωράφι νωρίς το πρωί και χωρίς καθυστερήσεις ξεκίνησαν να δουλεύουν. Η νεαρή κοπέλα τραγουδούσε. Μέσα σε μια στιγμή όμως φύσηξε έντονος άνεμος και άκουσαν έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Η γη τραντάχτηκε και πριν η οικογένεια προλάβει να αντιδράσει και να απομακρυνθεί από το αλώνι, το έδαφος υποχώρησε και τους «κατάπιε». Ο άγιος τιμώρησε εκείνους που τον προσβάλαν και ο θρύλος εκείνης της ημέρας έφθασε μέχρι την εποχή μας όπου αρκετοί υποστηρίζουν πως κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου που είναι η γιορτή του Προφήτη Ηλία, από το βουλισμένο αλώνι ακούγονται τριξίματα και η φωνή της κοπέλας. THE SUBMERGED THRESHING FLOOR A few kilometers outside of Heraklion, on the road that connects the city to Rethymnon, a phenomenon of nature has become a local attraction. The so-called clogged threshing floor is a mysterious place where the enormous subsidence of the soil cannot be explained even by scientists. An inexplicable event for which the residents of the surrounding area rushed to find an explanation, linking it to the Prophet Elias. Gradually, the legend of the Cretan farmer who dared to work at the threshing floor on the day of the feast of the Prophet Elias, despite the contrary opinion of his wife, spread. Apparently, the excellent summer harvest made him worried and he wanted to gather his fruits before a sudden bad weather destroyed them. So, the couple together with their legendarily beautiful daughter, went to the field early in the morning and without delay began to work. The young lady was singing. But in a moment a strong wind blew and they heard a deafening noise. The earth shook and before the family could react and move away from the threshing floor, the ground gave way and "swallowed" them. The saint punished those who insulted him and the legend of that day has reached our times where many claim that every year on July 20, which is the feast of the Prophet Elias, creaking sounds and the voice of the girl are heard from the clogged threshing floor.

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΣΚΑΛΙΤΙΣΣΑΣ Στο δυτικότερο σημείο της Κρήτης, υψώνεται αιώνες τώρα το μοναστήρι της Χρυσοσκαλίτισσας. Οι πιστοί που συνέρρεαν κάθε Δεκαπενταύγουστο, άκουαν το θρύλο ότι ένα από τα 90 σκαλοπάτια της πετρόχτιστης σκάλας της εισόδου του μοναστηριού ήταν ολόχρυσο. Απ’ αυτό το σκαλοπάτι το οποίο φανέρωνε τη λαμπρότητα, δηλαδή την πνευματική και την υλική δύναμη που είχε, η Μονή ονομάστηκε Χρυσοσκαλίτισσα! Σύμφωνα με άλλο θρύλο, η εικόνα της Παναγίας στο προσκυνητάρι, είναι ζωγραφισμένη πριν από χίλια χρόνια! Σήμερα, όσοι αποφασίσουν να οδοιπορήσουν μέχρι εκείνη τη Μονή, ασφαλώς και δεν θα δουν το χρυσό σκαλί του θρύλου. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί (ουδείς αναμάρτητος) και σύμφωνα με άλλο θρύλο, οι αμαρτωλοί δεν μπορούν να το δουν, μα θ ’αποζημιωθούν από τους θησαυρούς και τις ομορφιές της κρητικής φύσης καθώς και από τον πνευματικό πλούτο που χαρίζει κάθε προσκύνημα στον πιστό. THE MONASTERY OF VIRGIN MARY OF CHRYSOSKALITISSA At the westernmost point of Crete, the monastery of Chrysoskalitissa has been standing for centuries. The faithful who flocked every Fifteenth of August heard the legend that one of the 90 steps of the stone staircase at the entrance of the monastery was all gold. From this staircase, which showed the brilliance, i.e., the spiritual and material power it had, the Monastery was named Chrysoscalitissa! According to another legend, the icon of the Virgin Mary in the shrine was painted a thousand years ago! Today, those who decide to trek to that Monastery will certainly not see the golden staircase of legend. Maybe this is because we are all sinners (no one is sinless) and according to another legend, sinners cannot see it, but they will be compensated by the treasures and beauties of Cretan nature as well as the spiritual wealth that every pilgrimage gives to the believer.

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΝΗΣ Είκοσι χιλιόμετρα περίπου από το Ηράκλειο, νότια του χωριού Βενεράτο, είναι το γυναικείο μοναστήρι της Παλιανής. Στη νότια πλευρά του ναού, κοντά σε πηγή υψώνεται χιλιόχρονο δέντρο, η «Αγία Μυρτιά». Σύμφωνα με τον θρύλο, η εικόνα της Παναγίας ζωγραφισμένη μέσα σε κλαδιά μυρτιάς, βρέθηκε θαυματουργικά μέσα σ’ έναν βάτο. Σ’ εκείνη τη θέση οικοδομήθηκε αρχικά εικονοστάσι για την εικόνα, στην οποία οι πιστοί προσεύχονταν. Κάποια μέρα τα κλαδιά που ήταν ζωγραφισμένα με την Παναγία, σαν να ζωντάνεψαν. Έγιναν αληθινά κλαδιά τα οποία φυτεύτηκαν, ρίζωσαν και δημιούργησαν ένα μικρό θάμνο μυρτιάς, στη ρίζα του οποίου τοποθέτησαν την εικόνα. Τότε χτίστηκε ναός και σιγά-σιγά δημιουργήθηκε Μονή, που ονομάστηκε Παλιανή. Τα χρόνια πέρασαν το μοναστήρι συγκέντρωσε πολλές μοναχές, η μυρτιά έγινε δέντρο σωστό κι έκλεισε στον κορμό του την εικόνα της Παναγίας. Οι καλόγριες την ονόμασαν “Αγία Μυρτιά”. Πιστεύουν ότι είναι ιερό δέντρο κι ότι θαυματουργεί σ’ όποιον σταθεί μπροστά της και με πίστη παρακαλέσει την Παναγία. Διηγούνται πολλά θαύματα που επιτελούνται σ’ αυτό τον χώρο. Λένε ακόμη ότι στα φυλλαράκια, άμα ξεραθούν, σχηματίζεται η μορφή της Παρθένου. Λένε επίσης, ότι από τα κλαδιά της ξεπετιούνται πάντα νέα βλαστάρια σε σχήμα σταυρού! Τα βράδια του Δεκαπενταύγουστου γίνονται παρακλήσεις και καθημερινά οι καλόγριες ψάλλουν μπροστά στη μυρτιά ύμνους στην Παναγία. THE MONASTERY OF VIRGINI MARY OF PALIANI Approximately twenty kilometers from Heraklion, south of the village of Venerato, is the nunnery of Paliani. On the south side of the church, near a spring, stands a thousand-year-old tree, "Agia Myrtia". According to the legend, the image of the Virgin painted in myrtle branches was miraculously found in a thicket. In that place, an iconostasis was originally built for the icon, to which the faithful prayed. One day the branches that were painted with the Virgin Mary, seemed to come alive. They became real branches which were planted, took root and created a small myrtle bush, at the root of which they placed the image. Then a temple was built and little by little a Monastery was created, which was called Paliani. As the years passed, the monastery gathered many nuns, the myrtle became a proper tree and enclosed the icon of the Virgin Mary in its trunk. The nuns named her "Agia Myrtia". They believe that it is a sacred tree and that it works miracles for anyone who stands before it and prays to the Virgin Mary with faith. Many miracles are said to have been performed in this area. They also say that in the leaves, if they dry, the form of the Virgin is formed. They also say that new sprouts in the shape of a cross are always thrown from its branches! On the evenings of the fifteenth of August, supplications are made and every day the nuns sing hymns to the Virgin in front of the myrtle.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΕΡΑ Η ΚΑΡΔΙΩΤΙΣΣΑ. Ένα ιστορικό μοναστήρι Το έτος ίδρυσης, μας είναι άγνωστο, πιθανόν είναι κτίσμα της Β΄ Βυζαντινής περιόδου 961 – 1211μ.Χ. Η ονομασία της προέρχεται από την πολύ παλιά εικόνα της Παναγίας. Πρόκειται για εικόνα της Βρεφοκρατούσας, η οποία κρατά το βρέφος Ιησού στην αριστερή αγκαλιά της, πάνω στην καρδιά, γι’ αυτό ονομάστηκε και Καρδιώτισσα. . Η εικόνα εκλάπη από το μοναστήρι το και κατέληξε στην Ρώμη. Η σημερινή εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται στο μοναστήρι αποτελεί αντίγραφο αυτής και ζωγραφίστηκε το 1735. Ακόμα και το αντίγραφο αυτής της εικόνας θεωρείται θαυματουργό. Πρόκειται για έργο αγνώστου ζωγράφου. Σύμφωνα με την παράδοση, η θαυματουργή αυτή εικόνα βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο των εικονομαχιών, τοτε που κατέστρεφαν όλες τις Άγιες εικόνες. Η εικόνα της Παναγίας, για να αποφύγει την καταστροφή της από τους εικονομάχους, άνοιξε τα φτερά της και πέταξε μακριά, στην Κρήτη όπου εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι της Παναγίας Κεράς στο όρος Δίκτυ. Η θαυματουργή όμως αυτή εικόνα ξέφυγε δυο φορές από τους διώκτες της και επέστρεφε πάντα στον ναό της. Την τρίτη φορά, για να μην ξαναφύγει την έδεσαν σε ένα μαρμάρινο κίονα με μία χοντρή αλυσίδα, ως την στιγμή που εκλάπη. Σήμερα ο κίονας και η αλυσίδα βρίσκονται στη μονή. Η Παναγία Κερά πέρασε περιπέτειες και καταστροφές ενώ απετέλεσε προπύργιο απελευθερωτικών αγώνων. Σε αυτό συντελούσε και η θέση της, καθώς αποτελεί πύλη ανάμεσα στους νομούς Ηρακλείου και Λασιθίου. THE MONASTERY OF VIRGIN MARY IN KERA (KARDIOTISSA). A historical monastery the year of foundation is unknown to us, it is probably a building of the 2nd Byzantine period 961 – 1211 AD. Its name comes from the very old icon of the Virgin Mary. It is an image of the Infant Jesus, who holds the infant Jesus in her left arms, over her heart, which is why she was also called Cardiotissa. The icon was stolen from the monastery and ended up in Rome. The current icon of the Virgin Mary in the monastery is a copy of it and was painted in 1735. Even the copy of this icon is considered miraculous. This is a work of an unknown painter. According to tradition, this miraculous icon was in Constantinople during the iconoclasm, when all the Holy icons were destroyed. The icon of Panagia, to avoid its destruction by the iconoclasts, spread its wings and flew away to Crete where it settled in the monastery of Panagia Kera on Mount Dikty. However, this miraculous icon twice escaped from its pursuers and always returned to its temple. The third time, to prevent her from escaping again, they tied her to a marble column with a thick chain, until the moment she escaped. Today the column and the chain are in the monastery. Panagia Kera went through adventures and disasters while being a stronghold of liberation struggles. Its position also contributed to this, as it is a gateway between the prefectures of Heraklion and Lasithi.

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΣΦΕΝΤΟΝΗ Το Σπήλαιο του Σφεντόνη βρίσκεται στο χωριό Ζωνιανά 43 χλμ. από το Ηράκλειο. Πρόκειται για ένα από τα τα πέντε πιο σημαντικά σπήλαια στην Ελλάδα και το πιο μεγάλο στην Κρήτη. Έχει έκταση 3.000 τ.μ. και ο επισκέπτης μπορεί να διανύσει μόλις 270 μ. Το σπήλαιο πήρε την ονομασία του από τον αντάρτη Σφεντόνη από τα Σφακιά, ο οποίος χρησιμοποιούσε το σπήλαιο ως κρησφύγετο. Κάποια μέρα, ενώ έψηνε κρέας έξω από τη σπηλιά, ένα μικρό παιδί που βρέθηκε εκεί του ζήτησε λίγο. Ο Σφεντόνης, επειδή φοβήθηκε μήπως το παιδί τον προδώσει, τον κλώτσησε πολύ δυνατά με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Στο τελευταίο δωμάτιο του σπηλαίου, βρέθηκε ο σκελετός ενός μικρού παιδιού, βαθιά μέσα στο σπήλαιο, καλυμμένος από ασβεστολιθικό υλικό. Η ταυτότητα του παιδιού ήταν αδύνατο να βρεθεί και κάποιοι υποθέτουν ότι είναι το παιδί που σκότωσε ο Σφεντόνης! Το θέαμα που αντικρίζει ο επισκέπτης κόβει την ανάσα επιβλητικό με τεράστιους σταλακτίτες και σταλαγμίτες! Για να δημιουργηθεί 1 εκατοστό σταλακτίτη χρειάζονται περίπου 100 χρόνια. Μέσα στο σπήλαιο ζούσε μια νεράιδα και κάθε μέρα, μια συγκεκριμένη ώρα, έβγαινε έξω για να πάει στην πηγή με το νερό. Ένας βοσκός που την παρακολουθούσε την κυνήγησε. Η νεράιδα φοβήθηκε κι έτρεξε να κρυφτεί στο σπήλαιο. Έτσι ο βοσκός, μία μέρα κρύφτηκε και την περίμενε. Μόλις την είδε, την χτύπησε με την σφεντόνα του με αποτέλεσμα η νεράιδα να τραυματιστεί. Κατάφερε όμως να ξεφύγει προς την σπηλιά. Στην είσοδο όμως της έπεσε το ματωμένο μαντήλι της. THE CAVE OF SFENTONIS The Sfentoni Cave is located in the village of Zoniana, 43 km from Heraklion. It is one of the five most important caves in Greece and the largest in Crete. It has an area of 3,000 sq.m. and the visitor can travel just 270 m. The cave got its name from the rebel Sfentonis from Sfakia, who used the cave as a hideout. One day, while he was grilling meat outside the cave, a small child who happened to be there asked him for some. Sfentonis, because he was afraid that the child would betray him, kicked him very hard and killed him. In the last room of the cave, the skeleton of a small child was found, deep inside the cave, covered by limestone material. The identity of the child was impossible to find and some assume that it is the child that Sfentonis killed! The sight that the visitor faces is breathtakingly imposing with huge stalactites and stalagmites! It takes about 100 years to create 1 centimeter of stalactite. Inside the cave lived a fairy and every day, at a certain time, she came out to go to the spring with water. A shepherd watching her chased after her. The fairy got scared and ran to hide in the cave. So, the shepherd, one day hid and waited for her. As soon as he saw her, he hit her with his sling, injuring the fairy. But he managed to escape towards the cave. At the entrance, however, her bloody handkerchief fell.

Η ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Είναι το σημείο ορόσημο του Άγιου Νικολάου, στην Κρήτη. Μία μικρή όαση στο κέντρο της πόλης, που αποπνέει μία γοητεία που συναρπάζει τον επισκέπτη. Είναι η λίμνη Βουλισμένη που στα νερά της κρύβει θρύλους και ιστορίες, που κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Την γοητεία της έρχονται να συμπληρώσουν και να της προσδώσουν ένα μυστήριο οι διάφοροι μύθοι και ιστορίες που τη συνοδεύουν. Λέγεται, λοιπόν, πως στα νερά της λούζονταν οι θεές Αθηνά και Άρτεμις. Στο παρελθόν πολλοί πίστευαν πως η λίμνη κάπως συνδεόταν με το ηφαίστειο της Σαντορίνης, καθώς μετά την έκρηξή του η επιφάνεια της λίμνης γέμισε από νεκρά ψάρια ενώ έντονη ήταν και η μυρωδιά από θειάφι. Άλλοι πίστευαν επίσης πως η λίμνη δημιουργήθηκε από την καθίζηση ηφαιστείου. Μάλιστα, αυτή τη θεωρία ενίσχυαν τα κάθετα κοκκινωπά τοιχώματα της που θυμίζουν κρατήρα ηφαιστείου. Ένας άλλος αστικός μύθος έλεγε πως η λίμνη δεν έχει πυθμένα, κάτι που καταρρίφθηκε αφού το βάθος της μετρήθηκε στα 64 μέτρα. Ωστόσο, λέγεται ότι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έφευγε ο γερμανικός στρατός από την Κρήτη, πέταξε στη λίμνη κανόνια και τεθωρακισμένα οχήματα, που όμως εξαφανίστηκαν και δεν βρέθηκαν ποτέ. Και η ιστορία αυτή ήρθε να ενισχύσει τα περί απύθμενης λίμνης. Κατά τη διάρκεια του σεισμού της Σαντορίνης το 1956. Τότε, η λίμνη είχε φουσκώσει και τα ψάρια ψόφησαν και ξεβράστηκαν στην επιφάνεια. Έτσι, τροφοδοτήθηκε ο μύθος ότι η λίμνη συνδέεται με το ηφαίστειο της Σαντορίνης. THE LAKE OF AGIOS NIΚOLAOS It is the landmark of Agios Nikolaos, in Crete. A small oasis in the center of the city, which exudes a charm that fascinates the visitor. It is the Voulismeni lake that hides legends and stories in its waters, which arouse interest. Its charm is complemented and given a mystery by the various myths and stories that accompany it. It is said, therefore, that the goddesses Athena and Artemis bathed in its waters. In the past, many believed that the lake was somehow connected to the Santorini volcano, as after its eruption the surface of the lake was filled with dead fish and the smell of sulfur was strong. Others also believed that the lake was created by volcanic subsidence. In fact, this theory was reinforced by its vertical reddish walls reminiscent of a volcano crater. Another urban legend said that the lake has no bottom, which was debunked after its depth was measured at 64 meters. However, it is said that in World War II, when the German army was leaving Crete, cannons and armored vehicles were thrown into the lake, but they disappeared and were never found. And this story came to reinforce the bottomless lake. During the Santorini earthquake in 1956. Then, the lake swelled and the fish died and washed to the surface. Thus, the myth was fueled that the lake is connected to the volcano of Santorini.

ΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΦΑΡΑΓΓΟ Ορθόδοξος ασκητισμός στην Κρήτη. Ένα νησί γεμάτο βουνά, φαράγγια, απόμακρες χαράδρες, κατάλληλο για ασκητική ζωή, μακριά από πόλεις και ανθρώπους. Ένας τέτοιος τόπος είναι και το Αγιοφάραγγο. 80 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, κοντά στα κοσμοπολίτικα πλέον Μάταλα, βρίσκεται το Αγιοφάραγγο, ένα μοναδικής ομορφιάς φαράγγι που καταλήγει σε μια από τις κατ’ εμέ καλύτερες παραλίες της Κρήτης. Το Αγιοφάραγγο, λόγω της απομονωμένης θέσης του, φιλοξένησε στις σπηλιές του πολλούς ορθόδοξους ασκητές που επέλεξαν να ζήσουν εκεί. Αποτελεί έναν από τους «ιερούς τόπους» της Κρήτης, ένας τόπος στον οποίο λέγεται πως κάποιοι ερημίτες φτάσανε λίγο πιο κοντά στο Θεό. Λένε πως κάποιοι ασκητές έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αγιότητας που πλέον έχουν γίνει αόρατοι στον κόσμο, εμφανιζόμενοι μόνο όταν εκείνοι επιθυμούν. Κατά καιρούς έχουν καταγραφεί μαρτυρίες από άτομα που έχουν δει ή και μιλήσει σε τέτοιους ερημίτες, που υποστηρίζεται πως υπάρχουν ακόμα και σήμερα, καλά κρυμμένοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία τους ιερέως που επικοινωνεί με τον γέροντα Θεοδόσιο, όταν τον ρώτησε: Γέροντα πόσοι ασκητές είστε εδώ; Ο γέροντας χαμογέλασε, και με γλυκιά φωνή του απαντά, «πολλοί». Μια άλλη μαρτυρία λέει πως όταν είναι καιρός να κουρευτούν τα πρόβατα, τότε όλα τα ζώα που ζουν στα Αστερούσια όρη, είναι κουρεμένα. Και αυτό είναι δείγμα ότι υπάρχουν και άλλοι πολλοί ασκητές στην εκεί περιοχή, τους οποίους τα άγρια ζώα υπακούν. THE INVISIBLE MONKS IN AGIOFARAGO Orthodox asceticism in Crete. An island full of mountains, gorges, remote ravines, suitable for an ascetic life, far from cities and people. Agiofarango is such a place. 80 kilometers south of Heraklion, near the now cosmopolitan Matala, is Agiofarango, a canyon of unique beauty that ends in one of the best beaches of Crete. Agiofarango, due to its isolated location, hosted in its caves many orthodox ascetics who chose to live there. It is one of the "holy places" of Crete, a place where it is said that some hermits got a little closer to God. It is said that some ascetics have reached such a level of sanctity that they have now become invisible to the world, appearing only when they wish. From time-to-time testimonies have been recorded from people who have seen or even spoken to such hermits, who are claimed to exist even today, well hidden from the rest of the people. Shocking is the testimony of the priest who communicated with the elder Theodosios, when he asked him: Elder, how many ascetics are you here? The old man smiled, and in a sweet voice he answered, "many." Another testimony says that when it is time to shear the sheep, then all the animals that live in the Asterousia mountains are sheared. And this is a sign that there are many other ascetics in that region, whom the wild animals obey.

ΤΟ ΕΛΑΦΟΝΗΣΙ Μία από τις γνωστότερες και πιο όμορφες παραλίες του νομού Χανίων αλλά και όλης της Ελλάδας ταλαιπωρείται από μία παρανόηση σχετικά με το όνομα της, κάτι που κρύβει καλά την αιματοβαμμένη ιστορία της. Το εξωτικό «νησάκι» που χωρίζεται από την υπόλοιπη Κρήτη από μία λεπτή λωρίδα «βατής» θάλασσας, λέγεται στην πραγματικότητα «Λαφονήσι» και σε καμία περίπτωση δεν κατοικείται από ελάφια. Το όνομά της το χρωστά στους πειρατές που έκρυβαν εδώ τα λάφυρά τους. Την Κυριακή του Πάσχα του 1824, άλλη μια μαύρη σελίδα γράφτηκε στην Ιστορία της Κρήτης πάνω στα νερά του Ελαφονήσου, όταν οι Τούρκοι του Ιμπραήμ Πασά παγίδευσαν εδώ περίπου 800 γυναικόπαιδα, ηλικιωμένους και πολεμιστές ως αντίποινα για την Επανάσταση, και έσφαξαν τους περισσότερους από αυτούς, βάφοντας την παραλία κόκκινη από το αίμα. Οι υπόλοιποι πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Γύρω από το Ελαφονήσι υπάρχουν πολλοί και πολύ ενδιαφέροντες ύφαλοι. Σε αυτούς τους υφάλους ναυάγησε το 1907 ένα περήφανο ατμόπλοιο, καμάρι της τότε ναυπηγικής τέχνης, το Imperatrix. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι μοναχοί από την Χρυσοσκαλίτισσα κατάφεραν να βγάλουν από την αγριεμένη θάλασσα 38 ναυαγούς. Ένας φάρος κτίστηκε μετά από αυτό το συμβάν, για να προστατέψει τα επόμενα καράβια. Ο σημερινός είναι στην θέση του παλαιού, που καταστράφηκε στον Β’ ΠΠ. Το ναυάγιο αποτελεί πια ένα από τα αξιοθέατα του βυθού, ο οποίος έχει πολλές ομορφιές έτσι κι αλλιώς. ELAFONISSI CRETE One of the best-known and most beautiful beaches in the prefecture of Chania and in all of Greece suffers from a misunderstanding regarding its name, which hides its bloody history well. The exotic "island" that is separated from the rest of Crete by a thin strip of "navigable" sea, is actually called "Lafonisi" and is by no means inhabited by deer. It owes its name to the pirates who hid their loot here. On Easter Sunday 1824, another black page was written in the History of Crete on the waters of Elafonisos, when the Turks of Ibrahim Pasha trapped here about 800 women and children, old people and warriors in retaliation for the Revolution, and slaughtered most of them, painting the beach red with blood. The rest were sold in the slave markets of the East. Around Elafonisi there are many very interesting reefs. On these reefs, in 1907, a proud steamship, the pride of the shipbuilding art at the time, the Imperatrix, was wrecked. The residents of the area and the monks from Chrysoskalitissa managed to pull 38 shipwrecked people out of the raging sea. A lighthouse was built after this event, to protect the following ships. The current one is in the place of the old one, which was destroyed in WWII. The wreck is now one of the attractions of the seabed, which has many beauties anyway.

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Από τους πιο γνωστούς θρύλους που έχουν σχέση με την Κρήτη είναι και ο παρακάτω: Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μετα από ένα όραμα που είχε, κάλεσε τους χρυσοχόους, και τους είπε να του φτιάξουν ένα χρυσό σταυρό με το σχέδιο που τους υπέδειξε. Το σταυρό αυτό, όπως λέει ο θρύλος, «ο Μέγας Κωνσταντίνος τον είχε πάντα μαζί του και με τη δύναμή του κέρδιζε όλους τους πολέμους κατά των απίστων. Το ίδιο έκαναν και οι διάδοχοί του ώσπου ένας απ’ αυτούς έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος και τον αφιέρωσε στην Ιερά Μονή του Βατοπεδίου όπου βρισκόταν μέχρι την εποχή που οι Σαρακηνοί της Κρήτης έκαναν επιδρομή, λεηλάτησαν τη μονή αυτή και μετέφεραν στην Κρήτη πολλούς μοναχούς της ως σκλάβους. Ανάμεσα στους σκλάβους αυτούς ήταν και ο μονάχος που είχε κρύψει μέσα στο στήθος του τον πολύτιμο σταυρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Λίγο πριν τον φορτώσουν στο καράβι οι Σαρακηνοί για να τον μεταφέρουν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, για να μην πέσει στα χέρια τους ο Τίμιος Σταυρός τον έβγαλε απ’ το στήθος του τον σήκωσε ψηλά και τον άφησε. Τότε ο σταυρός άρχισε ν’ ανεβαίνει, ν’ ανεβαίνει προς τον ουρανό ώσπου κόπηκε στα δυο. Το μεγαλύτερο μέρος που κατευθύνθηκε και σταμάτησε στον Κόφινα Αστερουσίων. Το δε μικρότερο μέρος πήγε στην κορυφή του Ψηλορείτη. THE LEGEND OF THE HOLY CROSS OF THE EMPEROR CONSTANTINE Among the most famous legends related to Crete is the following one: The emperor Constantine after a vision he had, called the goldsmiths, and told them to make him a golden cross with the design he indicated to them. This cross, as the legend says, "Constantine the Great always had it with him and with its power he won all the wars against the infidels. His successors did the same until one of them became a monk on Mount Athos and dedicated him to the Holy Monastery of Vatopedi where he was until the time when the Saracens of Crete raided, looted this monastery and transported many of its monks to Crete as slaves. Among these slaves was the monk who had hidden inside his chest the precious cross of Constantine the Great. Just before the Saracens loaded him on the ship to take him to the slave markets of the East, so that he would not fall into their hands, Holy Cross took him from his chest, lifted him up and left him. Then the cross began to rise, to rise towards the sky until it was cut in two. Most of it headed and stopped at Kofina Asterousion. And the smaller part went to the top of Psiloritis.

ΤΑ ΛΟΥΜΠΟΥΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΚΑΙΦΑ Από τα πιο συνηθισμένα σαρακοστιανά του τόπου μας είναι τα λουμπούνια οι θερμοί των αρχαίων, τα λούπινα της κοινής. Η κατανάλωσης τους κατά την Σαρακοστή, περίοδο που συνδέεται με τα Ψυχοσάββατα δηλαδή την επικοινωνία με τους νεκρούς, διαιωνίζει παραδόσεις των αρχαίων μας προγόνων. Σύμφωνα με τον Λουκιανό, τα λουμπούνια ήταν μέρος των δείπνων της χθόνιας θεάς Εκάτης, δηλαδή θεότητας που σχετιζόταν με τον Κάτω Κόσμο. Φυτρώνουν στην επιφάνεια του εδάφους άσχετα με το βάθος που θα φυτευτούν για αυτό και η κατάρα που λένε ακόμη σε διάφορα χωριά όπως στον Άγιο Σπυρίδωνα όπου να σε ξεράσει η γη που ξερνά τα λουμπουνια. Δηλαδή να μην σε δεχτεί η γη όταν πεθάνεις. Πίσω από αυτή την κατάρα υπάρχει ανάμνηση παλιών παραδόσεων για τον Καϊάφα τον αρχιερέα που δίκασε τον Χριστό οι οποίες λένε πως: Οι Ρωμαίοι έβαλαν τον Πιλάτο και τον Καϊάφα σε ένα πλοίο για να τους οδηγήσουν στη Ρώμη και να τους δικάσουν. Όταν το πλοίο άραξε στην Κρήτη πέθανε ο Καϊάφα. Τον έθαβαν αλλά η γη τον ξέρναγε έξω όπως το λουμπούνι. Εφτά φορές τον θάψανε και πάντα η γη τον ξερνούσε. Στο τέλος τον πέτρωσαν ή κατά άλλη παράδοση τον ρίξανε στη θάλασσα στον Αφορισμένο του Μιραμπέλλου». Οι θρύλοι θέλουν τον τάφο του σε διάφορα μέρη της Κρήτης όπως κάπου προς το Παλαίκαστρο. THE LUMBUNIAS AND THE LEGEND OF HIGH PRIEST CAEIFA Among the most common Lenten foods of our country are lumbounias, the thermoses of the ancients, and lupines of the common people. Their consumption during Lent, a period associated with Saturday the soul’s day, communication with the dead, perpetuates the traditions of our ancient ancestors. According to Lucian, lubunia were part of the dinners of the chthonian goddess Hecate, that is, a deity associated with the Underworld. They grow on the surface of the soil regardless of the depth they will be planted for this and the curse they still say in various villages such as Agios Spyridon where the earth dries you up as the lumbounis dry up. That is, the earth will not receive you when you die. Behind this curse there is a memory of old traditions about Caiaphas the high priest who tried Christ which say that: The Romans put Pilate and Caiaphas on a ship to be taken to Rome and tried. Caiaphas died when the ship ran aground in Crete. They buried him but the earth dried him out like the lumbouni. Seven times they buried him and always the earth expelled him. In the end they stoned him or, according to another tradition, they threw him into the sea at the Excommunicated of Mirabellos". The legends want his grave in different parts of Crete like somewhere towards Palekastro.